Saiga 12 Anbieterinformationen
Die Saiga ist eine russische Selbstladeflinte. Die Saiga ist ein Gasdrucklader mit langem Gaskolben und Drehkopfverschluss, sie basiert auf dem Mechanismus des Kalaschnikow-Waffensystems. Selbstladeflinte. 12 Police: Juni 40 | californiawineclub.se TEST & TECHNIK | Saiga 12 Police für die Molot VEPR 12 in die Saiga 12 Police passen, eventuell. californiawineclub.seColt-Magazin-Ruger-Magazin/Saiga/Saiga/Saiga-MagazinSchuss-Kaliber-. Rd features a translucent cover to see how many rounds remain. SPECS: Polymer, black/translucent. Fits Saiga 12 gauge shotguns only. Accepts 2¾" shells.

The gas-block rail system allows for the addition of combat lights and vertical fore grips. The last round bolt hold open gives the user instant feedback that the firearm is empty and allows for a quicker magazine change.
This model featured a shortened barrel with a permanently attached brake. The IZT also had military style features including a rear pistol grip and 6 position stock.
Various modifications were made to the trigger group, bolt, and bolt carrier that allowed loaded magazine insertion without locking the bolt back.
The IZT also featured a fully parkerized military finish. The Saiga shotgun is also available in gauge and. In Russia, this shotgun can be relatively simply obtained, requiring only a "smoothbore-gun license" which is relatively easy to obtain, compared to a "rifle license" that requires a five-year period of owning a smoothbore gun and a hunting permit.
In response to the annexation of Crimea by the Russian Federation , U. President Barack Obama issued Executive Order on July 16, blocking the importation of all Izhmash products, including Saiga shotguns and rifles.
From Wikipedia, the free encyclopedia. Russian shotgun. Type of Shotgun. Iola, Wisconsin: Gun Digest Books. Iola, Wisconsin: Krause Publications.
Modern Firearms. Retrieved 27 Sep Archived from the original on December 28, Retrieved 12 Jan Acquisition of weapons by citizens" in Russian. Retrieved August 7, Business Insider.
Retrieved Retrieved 25 October Russia Beyond the Headlines. February 7, Blannelberry 6 February Kalashnikov rifle and derivatives.
Bizon Gepard Vityaz-SN. List of modern Russian small arms and light weapons. Categories : Kalashnikov derivatives Semi-automatic shotguns of Russia Izhevsk machine-building plant products Weapons and ammunition introduced in Hidden categories: CS1 Russian-language sources ru Webarchive template wayback links Articles with short description Short description matches Wikidata Short description is different from Wikidata Commons category link from Wikidata.
Namespaces Article Talk. Dankzij de grote neusgaten is de reukzin zeer goed ontwikkeld, en saiga's kunnen vochtige graslanden, waar net neerslag is gevallen, van een afstand ruiken.
De saiga wordt tot centimeter lang, 60 tot 95 centimeter hoog en 23 tot 69 kilogram zwaar. De staart is zes tot twaalf centimeter lang. De saiga is een opportunistische herbivoor die leeft van grassen, kruiden, korstmossen en verscheidene andere steppeplanten, waaronder planten die voor andere hoefdieren giftig zijn.
Ook eten ze bladeren, twijgen , knoppen en bast van lage struikjes. In het voorjaar trekken de dieren noordwaarts naar de voedselrijke steppen, en in de herfst trekken ze weer terug.
Deze tochten kunnen tot wel duizend kilometer lang zijn. Tijdens deze tochten steken ze zelfs grote rivieren over. Tijdens de trektijd leeft de saiga in enorme kudden van tot wel tweehonderdduizend dieren, die zich in de overzomeringsgebieden opsplitsen in kleinere kudden, die uit enkele tientallen tot wel duizenden dieren kunnen bestaan.
Gemiddeld bestaan deze kudden uit zo'n dertig tot veertig dieren. Ook buiten de trektijd leidt de saiga een nomadisch bestaan, waarbij de dieren wegtrekken bij te hoge predatiedruk, voedselgebrek of slecht weer.
Op een dag kunnen ze zo'n veertig kilometer afleggen. Bij gevaar vlucht de saiga weg. De vlucht begint met enkele sprongen, gevolgd door een snelle galop.
De saiga kan snelheden bereiken van wel 70 tot 80 kilometer per uur, en is een van de snelste landdieren op aarde. Tijdens het rennen houdt de saiga zijn kop laag bij de grond, terwijl de neus zijdelings van links naar rechts zwaait.
Saiga's rennen uitsluitend in een rechte lijn. De bronsttijd begint in de eerste helft van november. Mannetjes leggen in deze periode een harem van vijf tot wel vijftig vrouwtjes aan, die hij beschermt tegen rivalen.
Om een harem te veroveren, houden de mannetjes lange gevechten met de hoorns. Tijdens deze gevechten kunnen dieren zwaargewond raken.
De slurfachtige neus van het mannetje is gezwollen en de klieren bij de ogen scheiden een donkere, plakkerige, sterk ruikende vloeistof af, die over de lange wimpers loopt.
Tijdens de bronsttijd vast het mannetje: aan het begin is hij meestal goed doorvoed, maar hij vermagert sterk naarmate de bronst vordert.
Aan het einde van een strenge winter sterven dan ook veel verzwakte en uitgeputte mannetjes, of vallen ten prooi aan wolven of stropers.
Het vrouwtje laat de twee kalveren achter, om een aantal keer op een dag weer terug te keren om ze voor een korte tijd te zogen. Vanaf de laatste ijstijd tot de 17e eeuw leefden er grote kudden saiga's op de Europese en Aziatische steppen.
De westgrens van zijn leefgebied strekte zich nog in de 16e eeuw uit tot aan de voet van de Karpaten , en tot in de 18e eeuw zwierven er nog grote kudden over de steppen tussen de Wolga en de Oeral in Rusland.
De laatste saiga's die hier voorkwamen stierven echter uit in de winter van - Er werd namelijk fel jacht op het dier gemaakt, vaak met behulp van jachthonden en afgerichte arenden.
Hele kudden werden het ijs opgejaagd, waar ze werden doodgeknuppeld, of in doodlopende geulen gedreven, die aan het einde waren voorzien van scherpe palen, waartegen de dieren zich dooddrukten.
De hoorns zouden namelijk een goed medicijn zijn tegen een beroerte. Deze jacht was zo intensief en het aantal dieren daalde zo sterk, dat een parasitaire vleesvlieg die was gespecialiseerd in deze antilope, uitstierf door gebrek aan gastheren.
In de jaren twintig en dertig werd het dier officieel beschermd in Rusland en Kazachstan , waarna hun aantal weer toenam van minder dan duizend dieren naar meer dan een miljoen exemplaren, waarvan de overgrote meerderheid in Kazachstan voorkomt.
Begin jaren negentig , na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie , daalde het aantal echter sterk, tot zo'n vijftigduizend dieren in De belangrijkste oorzaak hiervoor is de stroperij , voornamelijk gericht op de hoorns.
Door het uiteenvallen van de Sovjet-Unie en de daaropvolgende economische malaise verdwenen de fondsen die de bescherming van de soort veilig stelden, en raakte de bevolking arm, waardoor stroperij een gemakkelijke bron van inkomsten was.
Doordat enkel mannetjes hoorns dragen, worden er veel meer mannetjes dan vrouwtjes gedood, met scheve sekseverhoudingen en minder zwangerschappen tot gevolg.
Ook strenge winters, lange droogtes, zoönosen en habitatverlies eisen veel levens.
Ich berate Ihnen, auf die Webseite, mit der riesigen Zahl der Informationen nach dem Sie interessierenden Thema vorbeizukommen. Dort werden Sie allen unbedingt finden.
JA, die Variante gut
Ausgezeichnet topic